Nou, we staan stil. Voor ons is een ongeluk gebeurd wat waarschijnlijk nog wel even gaat duren. Verschillende politie auto’s, takelwagens en brandweer zijn ons al gepasseerd. Daarom mooi tijd om alvast een stukje te schrijven.
We zijn vroeg opgestaan, want onze langste rit stond op de planning die zo’n 6,5 uur zou duren. We zijn daarbij ook voor het eerst de staatgrens van California overgegaan naar de staat Arizona. Het ontbijt zat niet bij het hotel inbegrepen, dus hebben we bij de Starbucks een broodje met uiteraard koffie gehaald. Daarna zijn we gelijk richting Williams gegaan, waar ons hotel zich bevindt, vlak voor de Grand Canyon.
UPDATE: Na ruim een half uur te hebben stil gestaan blijken het 2 ongelukken te zijn. Eentje die is ontstaan vanwege het eerste ongeluk. De auto is onder een vrachtwagen geschoven. Wij moesten zelf ook flink afremmen voor de file. Het eerste ongeluk is inmiddels ook in zicht. Een pick-up met camper is geschaard en op zijn kant terecht gekomen. Zijn camper ligt inmiddels in de berm en zijn auto ligt op de linker baan….
Onderweg hebben we ook nog stukjes op de Historical Route 66 gereden. Ons hotel in Williams ligt ook aan de route 66. Het hele dorp Williams staat dan ook in het teken van deze weg. Route 66 was de eerste doorgaande route in Amerika. Deze route loopt van Chicago tot aan de Santa Monica Pier in Los Angeles (Deze gaan we nog bezoeken bij terugkomst in LA). De totale route bedraagt 3940 km en de route passeert onderweg 8 staten. In 1985 werd de route opgeheven met de invoering van het Interstate system (Landelijke snelwegen). Williams is het laatste Route 66 dorp wat werd ontsloten door de interstate.
Route 66 is een nostalgisch symbool voor de rol van de auto in de Amerikaanse samenleving in de periode van de jaren dertig tot zeventig van de vorige eeuw.
In Williams hebben we heerlijk Amerikaans gegeten, namelijk Amerikaanse spareribs. Deze verschillen nog al wat met onze spareribs. Deze zijn echt van het Flinstone formaat.
Het drinken was ook van hetzelfde formaat. Ze hadden 1 maat en dat was een liter. Daarna hebben we nog wat rond gekeken in de vele souvenirs winkel met vooral veel route 66 meuk.
Hey there, kijken jullie wel goed uit. Niet te dicht bij ongelukken komen. Tja wegen door onbewoond gebied zijn lang en saai. Ik hoop dat jullie genoeg hadden aan het toetsenbord. Volgende keer dan maar een Real American T-bone steak? Lees het vervolg morgen weer.
File.traffic jam.ach…in NL sta je ook vaak in de file,maar op vakantie zit je daar vaak niet ècht op te wachten.ik hoop dat jullie je hebben kunnen vermaken als ware kijkfileveroorzakers.was het niet heet in de auto?ennuh…volgens mij….als jullie weer in NL zijn,kunnen jullie geen spareribs meer zien.have fun,blog you later.
Nou, zo´n spare-rib wil ik ook wel.Wij bijten wel op een houtje.Let op de lijn.
Eindelijk begint het hier ook beetje zomer te worden.Hopelijk worden de lange autoritten niet te vermoeiend.Goed jullie rust nemen tussendoor,en hopen dat er nog veel moois tezien zal zijn.Veel liefs van Pa en Ma.