Om 11.40 uur gingen we met British Airways de lucht in richting Heathrow, Londen. Daar hebben we 4 uur moeten wachten om met Air New Zealand om 16.15 uur Engelse tijd weer op te stijgen richting Los Angeles. We hadden mazzel. Omdat niemand naast ons zat, was onze plek geupgrade naar skycouch. Je kunt je plek dan ombouwen tot een bed. Uiteindelijk niet gedaan. Teveel gedoe en teveel slapen mochten we niet, omdat teveel slapen niet verstandig was om te doen i.v.m. het tijdsverschil. We moesten zo´n 10 uur onze tijd zien op te vullen tijdens de vlucht. Gelukkig was er keuze uit vele films, series, muziek en games.

Rond 19.15 uur kwamen aan in Los Angeles. We werden uitgebreid gescreend. Alle vingertoppen en ogen werden gescanned. En toen konden we richting de pendelbus om onze auto op te halen. Het eerste wat je tegemoet kwam, was de smog die er hing. Tijdens het rijden ging ik gelijk iedereen smsen dat we goed waren aangekomen. Eenmaal dat gedaan keek ik naar buiten en het eerste de beste wat ik zag was een Burger King. Lekker cliche.

We hadden onze auto bij Dollar besteld. Na de standaard procedures konden we de auto gaan halen. “De sleutels zitten al in de auto.” Ik dacht eerst dat die een grapje maakte, maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn… De Dogde Charger die we besteld hadden, stond er niet… We konden er eentje uitkiezen die bij de Full size gedeelte stond. Uiteindelijk pikte we de Chevrolet Impala eruit.

Nou, eens kijken hoe dat ding (lees: automoaat) werkt. Uhhh, dit stond er: [P] | [R] | [N] | [D] | [L]. Shit, hoe zit dat? Maar even het boekje erbij gepakt. Uiteindelijk was het vrij makkelijk; [P]ark, [R]everse, [N]eutral, [D]rive, [L]ow. Echt tijd om te oefenen was er niet, omdat je gelijk een richting in gestuurd werd. Op hoop van zegen! Het ging uiteindelijk prima. Tussendoor geleerd dat je altijd je rem moet intrappen als je wilt switchen van stand en je moet als je uitstapt, de stand altijd op [P]ark zetten, anders krijg je de sleutel er niet uit. Wat op zich logisch klinkt 😉

Tijdens de autorit werd je overspoeld met uithangborden. De ene nog groter dan de ander. Alles om aandacht te krijgen van de mensen op de weg en straat. We hebben ongeveer uur door Los Angeles gereden omdat we ons eerste hotel, Crimson Hotel, niet konden vinden. Ach, hebben we in ieder geval al een beetje LA kunnen bekijken. Daarna direct ingecheckt en onze kamer opgezocht, wat het nummer honderd en … (collega’s, vul maar aan 😉 ) had. (Voor de andere mensen, lees: 120). Tijd om echt te gaan slapen!